عشق از دیدگاه ویل دورانت , ...

 

همه باید بمیرند تنها چیزی که مرگ را می راند عشق است.عشق از روی گورستان ها می جهد و با تولد و تناسل بر گودال مرگ پل میبندد.
آنجا که انسان مرارت از دست دادن خیالات شیرین را حس می کند عشق بسی کوتاه دیده می شود ولی در دورنمای مردمی جاودان می نماید و بالاخره قسمتی از ما را از انحطاط نجات می دهد و زندگی ما را در نیرو و جوانی کودکان ما تجدید می کند!
ثروت خستگی آور است و عقل و حکمت نور ضعیف سردی است که با دلداری خارج از حد بیان دل ها را گرم می کند.
این گرمی در عاشقی بیشتر از معشوقی است.

نیچه: تاکنون بی آلایش تر از این سخنی نشنیده ام.در عشق راستین این روح است که بدن را فرا می گیرد.
افلاطون فیلسوف عشق گفته است: هر که را دست عشق نسوده است راهش در ظلمات است.

لذات فلسفه ویل دورانت

ظریفه