میلادت مبارک مولای سبزپوش من

تمام کتابهای کتابخانه را نگاه کردم!!! عجیب بود این همه کتاب اما هیچ کدام زبان حالم نبود برای تولد مولایم... اینها چقدر غریب بودند با روح من که عاشق شده بود.... اینها چقدر دور بودند با من دلشکسته ...چقدر بعید بودند از پنجره ی فولادش و...

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

السلام علیک یا معین الضعفاء و الفقرا

السلام علیک ایهاالصدیق الشهید ....

از آن زمان که تو در نیشابور سر از کجاوه برون آوردی و به کرشمه ای آتش شوق بر جگر سوخته خلایق عاشق زدی و صلای توحید سر دادی و ان را مامن و پناهگاه محکم و خدشه ناپذیر خواندی و راز ورود به این قلعه را فاش کردی که توی....

میلادت مبارک مولای سبز پوش من

آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنی؟!

چشمانم را بستم...هفته ی پیش .... تمام لحظات سخت و تلخ این هفته را به یاد هفته ی پیش گذروندم.... اصلاً نمیشه آدم بره زیارت و بهش خوش نگذره اما این دفعه از دفعات قبل هم بهتر بود! عالی بود ... اونجا یه آرامشی به آدم می دن که آدم حاضر نیست با هیچی عوضش کنه! دعای کمیل این دفعه توی ایوان مقصوره یه حال دیگه داشت، دعای ندبه اش با اینکه همه اش خواب بودم و تو یه عالم دیگه، .... شب آخر ساعت 2 دم پنجره فولاد، خیلی خلوت بود و عجیب ساکت!!! مریضا رو که بسته بودند و اکثراً خواب بودند یه خانومه بچه اش بغلش بود و از امام رضا شفاش رو می خواست...یه لحظه که خودم رو توی اون فضا دیدم پرواز کردم... طوری که زمان و مکان از دستم رفته بود! شاید دو بار زیارتنامه را عاشقونه خوندم، یه بار روز اول توی دارالهدایۀ یه بار هم همون شب...توی اون سرما ... نمی دونم پاهام از شدت سرما اون طوری می لرزید یا از شدت ... روی سنگ سرد نشسته بودیم، سر در گریبان، اصلاً نمیدونم به چی فکر می کردم، اما نوازش اشکام دلمو دوباره گره میزد به همونجایی که بودم، به همونی که باهاش بودم .... یادم اومد تابستون که اومده بودم یه قول و قرارهایی گذاشته بودم با امام رضا...اما هنوز پام به تهران نرسیده بود که...!!! این دفعه باز هم دلمو گره زدم.... اومدم تهران خیلی چیزا عوض شده بود...خیلی چیزا منفی تر شده بود، خیلی چیزا بوی نا امیدی میداد! اگه دلمو با آرامش حرمت خوش نکرده بودم دوباره کم میاوردم! همه چیز رو سپردم به خودت، همه چیز رو! آنکس که تو رادارد چه کم دارد و آنکس که تو را ندارد، چه دارد؟!؟!؟!؟! و باز هم همان بیت همیشگی "گر نگهدار من آنست که من میدانم، شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد"

 

زهرای خوبم الآن اونجاست...خانوم هنوز یه هفته نشده که برگشته٬ اما دوباره امام رضا طلبیدتش....می دونم که نائب الزیاره ی هممونه الآن

عید همگیتون مبارکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ باشه

در پناه حق