یا علی !

امروز روبرویم ایستاده ا ی و من دارم هیبتت را با مهربانی ات جمع می زنم وهر بار مهربانی سهم بیشتری را از آن خود میکند و این مهربانی، به من کمترین، جواز نوشتن از تو و صدا کردنت را داد .ای آشنای دلهای تنگ!...

آیامیشود از دستان پینه بسته ات کاسه ای بگیرم لبریز از زلال ایمان و توکل؟... یا میهمانم می کنی به ساغری لبریز از دانش و تواضع! گرچه امروز رنگ به رخسار نداری و طبیبان جوابت کرده اندو کودک دل من همچون کودکان غمگین کوفه بهانه ات را می گیرد و بیقراریش در آرامش نگاه تو به آسمان رستگاری رنگ می بازد.

وقتی کودک خردسالی بیش نبودم خواندم که در روزگار کودکیت جوانمردانه طفلی را از هراس سقوط در چاه رهاندی واز کودکی آرزو کردم که در سایهءحمایت تو از سقوط در هر چاهی ایمن باشم.از آن روز هرجاپایم لغزید تورا یاد کردم و دستم را سخاوتمندانه گرفتی....یا علی!

هرشب نوزدهم در اضطراب از واقعهءضربت خوردن به صبح میرسد ...و آرزو میکنم ای کاش شب خوابش ببرد،صبح در خانهءام کلثوم بماند!مرغابیها راهت را سد کنند،در باز نشود و آن ملعون برای همیشه به خواب برود...و تو باز هم بمانی برای کودکان کوفهءآن روز و... امروزکه بی تو باز هم گرسنه ،در وحشت و هراس از فردا سر به بالین می گذارند.

کاش میشد روزی را دیدکه بازحاکم کوفه می شدی...البته کوفهء آن روز حتما باید شهری باشد پشت دریاها که در دست همهءکودکانش شاخهءمعرفتیست...و خیابان هایی پر از فواره های هوش بشری! تا تو دیگر آرزو نکنی:

خدا شما مردم را از من بگیرد ومن را ازشما!...به شما کسی را بدهد که لیاقتش را دارید و به من مردمی را که لایق آنانم!

آنروز نگاههای احمق نباشند که بی هیچ درکی از تو درپاسخ به تمنای پرسشت که:سلونی قبل ان تفقدونی!..

هاج و واج و گیج ازتو بخواهند که از تعداد موهای سرشان آگاهشان کنی...

کاش باز هم می آمدی تا آدمها در مهربانی نگاهت رنجهایشان را فراموش کنند.

دانم سر آرد غصه را رنگین نماید قصه را

این آه خون افشان که من هر صبح وشامی می زنم

به نقل از وبلاگ حدیث دوست

دوستان خوبم !

ایام سوگواری وشهادت امیر مومنان حضرت علی علیه السلام را به همه دوستداران آن حضرت تسلیت میگم و از خدا براتون طلب صبر واجر می کنم!

توی دعاهاتون توی این شبا که مقدرات همهءآدما تعیین میشه مارو از یاد نبرید.

زهرا