مهمانی خدا

به شهر تو الهی میهمانم ... نخست از درگهت خواهان آنم

که اخلاصی مرا در کار باشد ... وزین مه بهره ام بسیار باشد

صیام صائمین گردان صیامم ... قیام قائمین گردان قیامم

به توفیقت خداوندا در اسحار ... نباشم خواب نوشین را گرفتار

زخواب غفلتم بیدار فرمای ... گناهم را به عفو خود ببخشای

خدای من اله العالمینی ... به عفوت دستگیر مجرمینی

ببخشا مجرمی امیدوارم ... پناه دیگری جز تو ندارم

خیلی زود گذشت .فقط کافی است چشمهایت را روی هم بگذاری و تا ده بشماری.رمضانهای گذشته را می گویم و روزه های کودکی.سفره های بزرگ افطار و جمع گرم و شلوغ خانوادگی.بوی نان تازه و عطر شعله زرد دم افطار؛آش نذری و صدای ربنای شجریان.و مادر که می گوید: «به جای این که از حالا قاشق به دست بگیرید و هول الله و اکبر باشید چند تا انا انزلنا بخونید.».

یادش بخیر آن شبی که داشتی با شیطنت از روی سفره این ور اون ور می پریدی و یهو پات خورد به چایی و همشون ریختند و ....همه جیغشون رفت هوا! تو هم تا دیدی که خراب کاری کردی شروع کردی به گریه که آخ پام سوخت و .....عوض اینکه دعوات کنند همه از سر سفره بلند شدند و یکی سیب زمینی رنده می کرد یکی خمیردندون می مالید روی پات و ....!

یادش بخیر سحرهای ماه رمضون، بعضی وقتها شیطون غلغلکم می داد که سحر بیدار نشم(همون یه ساعت خواب کلی میارزید) و بدون سحر روزه بگیرم اما وقتی دم اذان دیگه نای حرف زدن نداشتم، به خودم قول می دادم دیگه گول شیطون رو نخورم و سحر بیدار شم، اما انگار شیطونش خیلی قویتر از تصمیمم بود!!!!

یادش بخیر سحرهایی که بابا بزرگ دعای افطار رو بلند سر سفره می خوند و تو اداش رو در میوردی ....آخه خیلی کوچکتر از اون بودی که بتونی حرفهاش رو بفهمی! خدا می دونه اون دنیا الآن وضعش چطوره....دلم براش برای دعا خوندناش برای حتی دعوا کردناش تنگ شده.

یاد ماه رمضون پارسال و پیارسال بخیر. یاد دلتنگی ها و گریه ها و بعدشم غش و ضعف کردن ها و دو سه روز روزه نگرفتن ها!!!!

یاد همشون بخیر

دلم باز از آمدنش به شوق می آید.سحر های با برکت و افطارهای گرم و دلنشین.دیدارهای فامیلی و زمزمه قرآن.

و این بار به ستاره ها نگاه می کنم و از خدا می خواهم سعادت درک لحظه ها و ثانیه هایش را از من و ما نگیرد.

التماس دعا

رویا

http://www.eftari.persianblog.com