تو را نمی دیدم.... پشت به خودم کردم.....رو به رویم بودی!!!!

دوستای خوب و مهربونم سلام

بدجوری دلم براتون تنگ شده بود

اولاً ببخشید که دیر اومدم! به وبلاگاتون کمتر سر می زنم، یه کم گرفتارم! هم گرفتاریهای روزمره که بازسازی خونه هم بهشون اضافه شده به انضمام هر هفته سه تا عروسی(که البته آدم که قرار نیست هر جا دعوت میشه بره!)!!!!! و هم یه سری درگیری های درونی!باید اونا حل می شدند.آخه قرار بود دیگه تو این وبلاگ حرف از تنهایی و ...نزنم.

 تصمیم گرفته بودم که خودمو عوض کنم! یه کم تغییر لازم بود حداقل به خاطر اطرافیان. با یه عزیزی صحبت کردم اون می گفت که همیشه نباید تو عوض بشی، یه کم هم باید بزرگترها رفتار و برخوردشون رو عوض کنند و شرایط تو رو درک کنند!

درسته بعضی وقتا بزرگترها مقصرند اما یه موضوع مهمی هم هست، به نظر من پدر و مادری که همه ی عمرشون، جوونیشون، تفریحاتشون و ....به پای ما ریختند تا ما بزرگ شیم و کمک حالشون بشیم، دیگه نباید همینکه ادعامون شد بزرگ شدیم و از همه مهم تر آدم شدیم و خودمون خوب و بد خودمون رو می فهمیم، به مشکلاتشون اضافه کنیم!!!!بسّه اینقدر توی اون بیست و اندی سال اذیتشون کردیم!

جداً تصمیم گرفتم عوض بشم، دیدم خودخواهیه که فقط وقتی شادی، کیفت کوکه و.... باهاشون بگی بخندی! یا مثلاً تا وقتی توی خیابونی و با بچه ها، حرف می زنی، جوک میگی، درد و دل می کنی، بلند می خندی، فال حافظ از بچه های مترو میگیری و ...حتی یه لحظه هم ساکت نیستی! اما همین که میرسی خونه، همه باید ساکت باشند که شما لالا دارین، ناهار نخوردین (چون حال نداشتین) و الآن مامان محترمتون باید برای شما غذا اماده کنه، تلویزیون همون کانالی که شما می فرمایید باید روشن باشه، وقتی شما هستین کسی نزدیک کامپیوتر هم نشه، کسی به شما نگه بالای چشتون ابروئه! چون به هیچ کس ربطی نداره، کسی از شما نپرسه چه خبر، از صبح تا حالا چی کار کردین، ........ حتی می تونی اگه سوال یه کم مورددار ازت پرسیدن،"مثلاً چرا دیر اومدی؟!تا حالا کجا بودی؟!" بپری بهشون که شما به بچه تون اعتماد ندارید که اینو می پرسید و الکی افراد خونه رو به چالش بکشید!!!!

شما می تونید خیلی ..... (می تونید نقطه چین رو با "غلطا" پر کنید) کنید!

اما یادتون باشه تا وقتی توی این زندگی هستین، با این خانواده که مدیونشونی حتی اگه تمام عمر جلوشون دولا راست بشی، حق نداری عین کبک کله ات رو بکنی توی برف و تازه انتظار داشته باشی اونها هم عینه تو هیچ جا رو نبینن!!!

از دیشب دارم سعی می کنم بهتر بشم، بشم رویای قبلنا، یه رویای حداقل قابل تحمل! یه رویایی که اگه ادعاش می شه حرف خدا و پیغمبر حالیش میشه، بزرگتر از حدّش حرف نزنه! مراقب مخاطبش باشه! مخصوصاً اگه اون مخاطب عزیزترین های زندگیش یعنی پدر و مادرش هستند!

این عوض شدن داره بهم بدجوری فشار میاره! مخصوصاً  وقتی که قراره یهو با آغوش باز به استقبال یه عالمه مشکل بری! مجبوری هم با نفست مبارزه کنی که یه کم ادب بشه و هم مشکلات بجنگی! جداً سخته!

برای من و امثال من خیلی دعا کنید که موفق بشیم، آدم بشیم، خوب بشیم، نیمه ی پر لیوانو ببینیم، خودخواهی رو بذاریم کنار.......

راستی یه چیزی

حتماً حتماً بگید نظرتون در مورد این بیت چیه، چقدر صادقه!!!؟؟؟

واسه هرکی دل من تنگ میشه

تا میفهمه دلش از سنگ میشه

موفق باشید و شاد

لحظه لحظه زندگیتون مملو از آرامش

پ.ن.

هر دفعه به خودم می گم پست بعدیم حتماً بهتر می نویسم اما هر پست دریغ از پست قبل!!!!

فقط می تونم بگم ممنونم برای این همه صبر و محبّتتون

امیدوارم یه روزی یه جوری بتونم جبران کنم

رویا