هزار راه رفتم هزار زخم خوردم تا تو مرا زنده کنی هزار بار مردم

سلام

خوبین؟خوشین؟ سلامتین؟!

خوب مطمئناً خیلیها حدس می زنند که در مورد چی می خواهم بنویسم.

 "پدر"

خیلی ها که "رویا" رو حتی یه کوچولو می شناسند می دونند که "رویا" توی زندگیش دو نفر رو عاشقونه می پرستید یکیش پدرشه!

اگه می تونستم در مورد دو تاشون می نوشتم! می نوشتم که دو تاشون باعث شدند زندگیم آروم بشه! هر دوشون برام نماد قدرت بودند. وقتی دوریشون رو حس می کردم قلبم می لرزید. می دونستم بدون پشتیبانیشون هیچی نیستم! حتی یه رویا!

اما امروز فقط می خواهم در مورد پدر بنویسم. آخه سه شنبه روز پدره (چقدر خوبه که واسه آدمای مهمه توی زندگیمون روز و تاریخ داریم...این طوری حداقل سالی یه بار یاد زحماتشون میوفتیم)

پدر...

یه واژه ی ناز بی انتها

شاید آرامش بخش ترین واژه

شاید یه واژه ای که توش هم سختی هست، هم عشق، هم یه قلب که دائماً برای سعادت و خوشبختی زندگی بچه هاش می تپه اما گاهی زندگی اینقدر بهش سخت می گیره که درگیری با روزگار اجازه بهش نمی ده همیشه بخنده!

دوست دارم بتونم بنویسم، بیان کنم تمام اون چیزی که توی دلم می گذره الآن.

می خواهم بهش بگم که می فهمم تموم کارهایی را که برای خوشبختی من انجام دادی. من تموم دلهره هات رو می فهمیدم. می فهمیدم وقتی هر لحظه بهم زنگ می زدی فقط به این خاطر بود که دلهره داشتی دختر کوچولوت که تا دیروز فقط با تو این ور و اون ور می رفته، توی خیابونهای شلوغ تهران غرق نشه! نمی دونستی دختر کوچولوی لوست فقط با اتکا به تو، به قدرت تو، به عشق تو می تونه خیلی چیزها رو تحمل کنه!

بابا جونم یادته، همون عصر جمعه ای رو می گم که دراز کشیده بودی، اومدم پیشت، مثل همیشه اول با ابروهات بازی کردم! بهم گفتی چی تو دل کوچیکه دخترم می گذره که اینقدر پریشونه؟! گفتی که دوست داری مثل همیشه محرم رازم باشی!

یادته سعی کردم با آرامش و بی تفاوتی بهت ماجرای رفتن .... رو بگم، نمی خواستم بفهمی هنوز هم همون بچه کوچولویی هستم که تا ازش عروسکش رو می گیرن گریه می کنه و میاد میگه بابا مهدی عروسکم رو ازم گرفت، دعواش کن! می خواستم بهت ثابت کنم بزرگ شدم، اما اون بغض لعنتی.....! تا دیدی دختر لوست بازم دلش بارونی شده چیزی نگفتی! بحث رو عوض کردی! شاید اگه من جای تو بودم می گفتم "خودت کردی که لعنت بر خودت باد!" اما تو مثله همیشه برام دل گرمی بودی! کمکم کردی. راهنماییم کردی. مثل همیشه بهم ثابت کردی هر کاری رو برای من حاضری انجام بدی.....

کاش می دونستم چطوری می تونم جبران کنم! کاش فقط یه کوچولو از عشقت رو پاسخ گو بودم فقط یه ذره! آخه همه میگن مامانا دریای عشقن پس باباهای امثال تو چی؟! من که جز لطافت و عشق پشت اون چهره ی خسته ات هیچی ندیدم.

بابایی هنوز اون نامه چهار صفحه ای رو دارم که برام دور تا دورش رو حاشیه نوشتی! هنوز وقتی دلم برات خیلی تنگ میشه میرم می خونمش. باورت میشه هنوز هم هر بار با خوندنش گریه می کنم! مثل دیدن یادگاریهای زندگیم.... با این تفاوت که اون یادگاری ها نماد از دست دادنه اما تو نماد همیشه موندن.

برام بمون بابایی واسه همیشه،

نمی خواهم روزی رو درک کنم که تو پیشم نباشی

اگه نباشی دیگه به چه چیزی توی زندگیم افتخار کنم؟!

.......................................

.......................................

.......................................

طولانی شد ببخشید اما یه حرفهایی باید نوشته بشه حداقل برای ماندن و دوباره مرور کردن....آخه روزمرگی ها ادم رو از داشته های با ارزشش دور می کنه.

روز پدر رو به همه ی باباهای دنیا ( چه اونایی که الآن بچه دارند و پدر هستند، چه اونایی که ایشالله در آینده پدر میشن) تبریک بگم.

ایشالله بتونین علی وار زندگی کنین

پ.ن. نازنین زندگی من، روزت مبارک..... کاش می تونستم بهت بگم چقدر دوستت دارم و .......

رویا

راستی یه چیزی یادم رفت که بگم، من تا جمعه نیستم، حتی واسه چک کردن آف و نظرات خوبتون!

نظرات رو ظریفه جونم ایشالله تایید می کنه اما جوابش رو ایشالله خودم بهتون می دهم.

مثل همیشه منو از دعای خیرتون محروم نکنید

با اجازه رویا جونم

بابایی روزت مبارک.دوست دارم یه عالمه

ظریفه