مادر! آرامترین شعر طبیعت

سلام به همه ی دوستای خوبم

واقعا ببخشید که یه یک هفته ای فقط واسه دل خودم نوشتم. البته اگه اجازه داشتم، این کار رو ادامه می دادم اما خوب به دلایلی سعی می کنم دیگه اون طوری ننویسم!! راستش امروز روز مادر بود. می خواستم اون شعر سهراب را که در مورد "مادر" بود رو اینجا بنویسم اما دیدم هیچی قشنگ تر از یه تبریک ساده نیست.

من این روز رو که واقعا با مسمّی نامگذاری شده اول از همه به خود خانوم حضرت زهرا تبریک میگم که به حق، اگه الگو قرارشون بدیم و فقط تو تاریخ محبوسشون نکنیم به عنوان اسطوره ی عزاداریهامون(!) ، حداقل موهبتش اینه که از زندگی دنیاییمون لذت میبریم، اخرتش که جای خود داره!

بعدش دوست دارم یه تشکر ویژه کنم از مامان گلم که همه ی زندگیش رو خرج من کرده، کاش می تونستم (رووم می شد) یه جوری با این همه بداخلاقی این روزا، بهش تبریک بگم، اما خودم هم خجالت میکشم...... یه فرد دیگه ای هم هست که واقعا برام الگوئه، اونم مامان بزرگ خوبمه که وقتی چند روزی خونمون میمونه فقط آرامش با خودش هدیه میاره! می دونم برای اینکه صبر و استقامت و بزرگیش رو یاد بگیرم حالا حالاها باید تلاش کنم.

امیدوارم سایه مامان های گلتون همیشه رو سرتون باشه.

و یه موقعی متوجه حضور نورانی نشین که از دست دادینشون.

همیشه شاد باشید

گل لبخند روی لبهاتون

یادتون نره که محتاج دعای خیرتونم حسّابی

رویا