نمی دانم چه می خواهم بگویم! زبانم در دهان باز، بسته است!

سلام نازنین

امشب بدجوری داغونم

دوباره این بغض لعنتی داره خفه ام می کنه!

اینقدر از صبح لبخند الکی زدم، کلافه شدم. مثلاً دارم نشون می دهم خیلی قوی هستم!!

از صبح برای تسکین خودم و وفاداری به قول و قرارمون هزار بار با خودم این بیت رو خوندم

"گر نگهدار من آنست که من می دانم

شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد"

اما باز هم به خودم می گم....یعنی تو لایق این هستی که خدا توی این شرایط کمکت کنه؟!؟!؟من که فقط امیدم به خداست!

امروز دو نفر حال تو رو ا ز من پرسیدند هلیای من! پرسیدند که کِی بر می گردی. سعی کردم با آرامش بگم که "دیگه تو نیستی"، دیگه هلیایی برای رویا که هیچ،حتی برای رویاهام هم نمونده.... اما......

دلتنگتم اما به خاطر قولی که بهت دادم صبر می کنم، نمی دونم تا کِی می تونم تحمل کنم! دعا کن برام.

به قول خاله ی بچه ها، "صبوری کن صبوری کن صبوری"

رویا