این صدای طپش قلبم نیست
در نهانخانه ی دل سینه زنی است
خیلی وقت بود اینقدر درگیر کارها شده بودم که هر وقت تصمیم می گرفتم بیام و یه چیزی بنویسم ( حداقل برای دل خودم )، میدیدم بقول معروف اصلاٌ حسّش نیست.
اما امروز صبح که رفتم بیرون. احساس کردم حال و هوای شهر عوض شده . بوی محرم همه جا پیچیده بود.... واقعاٌ برام جای تعجب بود. این همه میگن مردم دارن از اسلام دور میشن ..... پس اینا چیه!!!!!!!!
این همه مردم که تو این سرما مشغول درست کردن هیات و چادر زدن تو این خیابونها برای عزاداران امام حسین هستند...این همه آدما که همه لباسهای تیره پوشیدند چه معنایی می تونه داشته باشه؟ غیر از اینه که همه اینا عاشق امام حسین هستنن؟!؟!؟!
مغازه ها ، ماشین ها حتی دیوارهای شهر هم بوی امام حسین می ده.
شاید به تعداد سالهای عمرم این شعر "باز این چه شورش است..." را شنیده بودم اما باز هم ، امسال با دیدن این شعر روی پرچم ها حال و هوام عوض شد .
رنگ مشکی پرچم هایی که مزین به اسم اما حسین«ع» شده، اصلا دلگیر نیست. نمی دونم شما هم تا حالا این حس رو داشتید یانه؟! اما مشکیش با بقیه مشکی ها فرق داره. وقتی پدربزرگم فوت کرده بود. از دیدن آدما با لباس مشکی خسته شده بودم.دلم می گرفت. اما .... فقط می تونم بگم این مشکی یه جور آرامش میاره.
.........................
حرف برای گفتن زیاده اما صحبت در این مورد به توجه خاص خود حضرت نیاز داره....
همیشه عشق اما حسین تو دلتون جاری باشه و پایدار
التماس دعا
رویا
خاموشی غم بی پایان من است
که در آن گاه گاهی دستی بر غبار فرسوده ی تنهاییی می کشم! ....
زیبا نوشته بودی مثل همیشه . مرسی از حضورت